Fietsen op Tenerife: op pad met een prof

Profsporters gingen ons voor: fietsen op Tenerife. In hun spoor ontdekken steeds meer liefhebbers het eiland als fietsbestemming. Hoe leuk is het dan om er samen met een oud-prof op de pedalen te staan? Een renner bovendien met warme herinneringen aan de Vlaamse kasseien.

Kijk je vanuit het vliegtuig naar Tenerife, dan is al snel duidelijk: klein eiland, hoge berg. De hoogste berg van Spanje zelfs. Hier is nauwelijks een vlak stuk weg te vinden. Geen eiland dus voor de recreatieve fietser. Maar wel groeiend in trek bij fietsers op zoek naar een fysieke uitdaging. Die gingen vooraf door profsporters op hoogtestage. Je kunt hier namelijk niet alleen op hoogte trainen, maar ook slapen: in de op zo’n 2000 meter hoogte gelegen Parador de Las Cañadas del Teide.

Op de kasseien

In de hotelhal ontmoeten wij de gidsen van Tenerife Bike Adventures: Unai Yus en Pieter Heinz. Tijdens de lunch vertellen de mannen over hun warme banden met België. Pieters ouders zijn Vlaams en Nederlands en hij spreekt onze taal. De Bask Unai is voormalig Spaans kampioen veldrijden en gaf als wegrenner acte de présence tijdens Vlaamse klassiekers als de Driedaagse van De Panne, Parijs-Roubaix en de Ronde van Vlaanderen. Zijn ogen glanzen als hij eraan terugdenkt. “Dat gevoel van denderen op de kasseien, ik vond het fantastisch.” Dierbaar van de Ronde van Vlaanderen is de Koppenberg. Vanwege de kasseien natuurlijk, maar ook om het pittige stijgingspercentage van tot 22 procent. Want dat doet Unai graag: klimmen. En nu steeds meer mensen willen fietsen op Tenerife, heeft hij er terug zijn beroep van gemaakt. Tenerife Bike Adventures verhuurt racefietsen en mountainbikes en begeleidt fietsers tijdens toertochten en trainingssessies.

Koud!

Onze eerste dag fietsen op Tenerife start in de Caldera de las Cañadas, direct buiten de Parador. De weidse kraterketel oogt als een maanlandschap en is het restant van een vulkaan, waarin na prehistorische erupties de berg Teide en enkele lagere kegels groeiden. Het is onbewolkt en aan de noordkant van de ketel priemt de Teide tot haar hoogte van 3718 meter de lucht in: kaal en majestueus. “Boven de 1600 meter zit je op Tenerife bijna altijd boven de wolken”, vertelt Pieter. “Het is hier vaak fris en in de winter kan het zelfs sneeuwen.” Op de parkeerplaats zien we groepjes kleumende toeristen. Rechtstreeks uit het zonnige zuiden een dagje op excursie naar dit Nationaal Park. Maar vergeten hun strandkleding om te wisselen voor wat warmers. De meegenomen handdoek is alles wat hen rest om het warm te krijgen.

De ijle lucht

Wij vertrekken voor een 44 kilometer lange afdaling naar Puerto de la Cruz aan de noordkust. Daarvoor moeten we eerst nog een stukje klimmen, naar het Plateau van de Teide op 2369 meter. Dat valt niet mee, ik rijd al snel achteraan in het groepje en stop af en toe om op adem te komen. Dan voel ik een hand in mijn rug en kan ik weer verder. Unai is naast mij komen fietsen en hij heeft energie voor twee. “De lucht is ijl en we hebben flinke tegenwind”, troost hij. “Het zal straks makkelijker zijn.” En dat klopt. Niet alleen makkelijker, maar zodra het fietsen minder inspanning kost, is er ruimte om te genieten van de omgeving, die van rotsig en koud transformeert naar groen en warm.

Zintuigen op scherp

We fietsen vanmiddag ook samen met Liesbeth Muurling van ‘Fietsen in Spanje‘: “Ik ben geen echte afdaler, maar deze tocht zette mijn zintuigen op scherp. Aan de start was de gevoelstemperatuur onder nul en had ik al snel stijve vingers. Al mijn aandacht ging uit naar het fietsen. Op het wegdek letten, gaten omzeilen en tijdig de bochten nemen. We doken de mist in en het werd stil om me heen. Opeens hoorde ik vogels fluiten, ik rook dennen, bloemen en zag de blauwe lucht. Het werd warmer, zwoel zelfs. Er volgden bochten waar ik in kon hangen, me mee laten voeren door de snelheid die ik zelf creëerde. En dan rijden we langs een drukke bar een dorp binnen. Ik ruik lekker eten, houtvuur, een andere wereld. We zijn aan de finish, het is zes uur en bijna donker. Dit was mijn mooiste afdaling ooit.”

Biosfeer-reservaat

Bijzonder aan Tenerife is dat het meerdere microklimaten heeft. Het kan er op dezelfde dag sneeuwen op de Teide, regenen in het noorden, bewolkt zijn in het zuidoosten en zomers aandoen in het zuiden. Verreweg de meeste toeristen verblijven dan ook in het zonnige zuiden, waar je het hele jaar op het strand kunt liggen. Het bergachtige en groene Tenerife-noord is een stuk rustiger en een ideale basis voor rustzoekers, fietsers en wandelaars. Een van de parels is het Anaga-gebergte, een biosfeer-reservaat met laurierbossen, steile hellingen en stille strandjes. Er zijn weinig wegen en vooral rotsachtige bergpaden, die uitnodigen tot een pittige wandeling. Die uitnodiging nemen wij graag aan, maar na de lunch gaan we vanuit Cruz del Carmen weer fietsen op Tenerife en maken een rit naar de kust.

Hoekige vuurtoren

Ook nu rijden we vooral bergafwaarts, al is het hoogteverschil minder dan gisteren en kunnen we heerlijk rondkijken. We fietsen over een rustige bosweg, langs picknickplekken, een enkel uitkijkpunt en door rustige plaatsjes, waar fietsgids Pieter ons wijst op oude kerkjes, huizen en intieme pleinen. Het is een mooie dag en we fietsen net zo lang door tot we in Punta del Hidalgo op de zee stuiten. De belangrijkste attractie van dit dorp zijn de uit de rotsen gehakte baden. Op stormachtige dagen slaan de golven over de rand en raken ze gevuld met vers zeewater. Een bijzondere plek om bij te komen van een inspannende fiets- of wandeltocht. In afwachting van de bus nemen we een kijkje bij de vuurtoren. Die is hier niet rond maar hoekig, opgebouwd uit een verzameling kolommen van ongelijke hoogte. Niet mooi, maar beslist opvallend.

Etappe of klassement?

Aan het avondmaal wisselen we ervaringen uit met Hans Resing van ‘Fietsen in Spanje’. Hij fietste vandaag ook in het groene Anaga-gebergte, koos samen met Unai voor een klim en had een topdag. “Het kan niet anders dan dat Unai op slechts 35% van zijn vermogen reed, maar toch gaf hij mij niet die indruk. We reden als gelijkwaardige fietsers naar boven. Voor mij het kenmerk van een goede gids. Kort voor de top stelde hij voor om de prijzen te verdelen: ik de etappe, hij het klassement. Hij blijft wel een renner hè!”

Een drakerig tochtje

De laatste dag fietsen op Tenerife. We maken een tochtje langs de noordkust. Vanuit onze standplaats Los Silos rijden we over de kustweg naar Icod de los Vinos, het wijndorp van Tenerife. Het is een pittig klimmetje om in het historisch hart te komen, maar dan worden we beloond met gezellige pleintjes, beschaduwde terrassen en kronkelige wandelpaden de heuvels in. We lopen een stukje van zo’n pad het dorp uit, op aanraden van de serveerster in een bodega. Want van enige afstand hebben we het mooiste zicht op dé bezienswaardigheid van het dorp: de circa 400 jaar oude drakenbloedboom die lange tijd het logo van Tenerife vormde.

Vulkaanuitbarsting

Een beetje afstand is inderdaad nuttig: de 15 meter hoge boom is alleen al aan de voet 6 meter dik en pas vanaf ons uitkijkpunt zien we goed hoe breed de boomkroon uitwaaiert. Terug in de bodega proeven we wat eilandlekkernijen. De wijn van Tenerife uiteraard, maar ook likeur, kaas en de bekende Canarische sauzen, Mojo Rojo (met hete pepers) en Verde (met koriander). We snoepen er met mate van en dalen af naar zee voor een lunch met verse vis in havenstad Garachico. Dit is een van de mooiste plaatsen van Tenerife-Noord, met een turbulente historie. In 1706 verdween Garachico na een vulkaanuitbarsting zo’n beetje onder een lavastroom.

Natuurlijk bad

De inwoners herbouwden de stad en wat nu van de lava resteert zijn de rotsachtige inhammen voor de esplanade: El Caletón. Gevormd door de lavastroom en nu gebruikt als natuurlijk bad. Ook het terras van het gelijknamig restaurant bevindt zich tussen deze lavarotsen, met knusse hoekjes tot gevolg. We mogen zelf binnen de vis uitkiezen en krijgen ‘m geserveerd met Canarische aardappeltjes (met schil en al gekookt in bremzout water) en frisse salade. Op de terugweg naar Los Silos houden we nog even halt om van het zicht op Garachico te genieten. We staan een stukje hoger en zien de stad prachtig liggen in de ondergaande zon, met op een punt boven zee het fort Castillo de San Miguel. Een plaatje.

Tenerife praktisch

De beste reisgidsen

De beste hotels

Dit artikel verscheen eerder in Het Laatste Nieuws (België)